Miętowy odcień sterowników – Device Driver Manager

Instalowanie i zarządzanie sterownikami w Linuksie bywa niekiedy frapujące nawet dla zaawansowanych użytkowników. Pół biedy, jeżeli nasz sprzęt jest obsługiwany z marszu i zadziała osławiona linuksowa automatyka. Gorzej, kiedy musimy wybrać stosowną odmianę sterownika (zamknięty lub otwarty) lub jakąś konkretną wersję. Wtedy zaczyna się korowód instrukcji, poradników, sztuczek, kompilacji, blokowania modułów, itp. W zasadzie, ile dystrybucji, tyle sposobów na poradzenie sobie z problemem, jaki dla deweloperów stanowi chęć użytkownika do samostanowienia o użytym sterowniku. Zaprezentowany i rozwijany w ramach dystrybucji Linux Mint program Device Driver Manager pokazuje, jak można zgrabnie i czytelnie ogarnąć ten temat, by uniknąć późniejszych niedomówień i frustracji. Aż dziw bierze, że do tej pory nie wypracowała się nić porozumienia między dystrybucjami w sprawie opanowania tych nieścisłości.

Device Driver Manager potrafi obsłużyć na dzień dzisiejszy sterowniki które dostarcza Nvidia, Intel, ATI, VIA oraz Broadcom. Program nie robi niczego odkrywczego – wykrywa naszą kartę graficzną oraz bezprzewodową i w czytelny sposób przedstawia wynik oraz sugestie możliwych rozwiązań. Dla systemów 32bitowych uzyskamy też podpowiedź, czy możliwe jest użycie kernela w wersji PAE.

Reprezentowany zbiór sterowników wynika z zainstalowanych w systemie repozytoriów i stamtąd też są one pobierane i instalowane. Niemniej, należy pamiętać o tym, że gdy nie mamy żadnych problemów ze sterownikami – nie ma potrzebny kombinowania i ratowania świata za pomocą tego rozwiązania. Szczególnie, gdy posługujemy się innymi dystrybucjami niż debiano-pochodne.

Jeżeli ktoś planuje wypróbować tego programu, musi pobrać paczkę deb z repozytoriów i zainstalować ją zwyczajowym dwuklikiem. Ponieważ sprawa jest rozwojowa, warto na wszelki wypadek zapoznać się z wątkiem na forum, gdzie znajdziemy specyficzne niuanse użytkowania Device Driver Manager.