Tym razem menedżer oprogramowania był szybszy niż wieści rozchodzące się po internecie. Nim gdziekolwiek pojawiła się choćby wzmianka o nowym wydaniu edytora Darktable 2.2.5, paczka dla tej wersji zadomowiła się w repozytoriach PPA. To już piąte wydanie naprawcze dla serii 2.2.x.
Chociaż Darktable 2.2 wyglądał na dzieło skończone, to tylko kompletny ignorant mógł przypuszczać, że jakikolwiek program nie wymaga poprawek. Nie inaczej jest i z tym edytorem zdjęć RAW. Wersja 2.2.2 to już drugie wydanie naprawcze w tej serii, ale oprócz usuwania odkrytych błędów przynosi również nieco nowości funkcjonalnych.
Brzmi to niebywale, ale ostatniego dnia grudnia zostało upublicznione Darktable 2.2.1. Co w tym niebywałego? Ano to, że wydanie naprawcze tego edytora RAW otrzymujemy już w sześć dni po premierze wersji 2.2.0. Na liście zmian znajdziemy drobne poprawki, drobne usprawnienia i obsługę aparatu Canon EOS M5.
Jeżeli ktoś zastanawia się jeszcze który program do obróbki zdjęć pod Linuksem posiada największą liczbę filtrów, funkcji i możliwości, to twórcy Darktable po raz kolejny postanowili rozwiać te wątpliwości. Kilka ostatnich miesięcy to nieprzerwane pasmo poprawek i aktualizacji serii 2.0.x. Mogło to nieco uśpić naszą czujność, gdyż równolegle trwały prace nad serią 2.2.x. Darktable 2.2.0 jest zwieńczeniem tych wysiłków i jak przystało na nowe otwarcie dostarcza nam mocnych wrażeń swoimi nowymi funkcjami.
Po wzmożonym ruchu jaki dało się zauważyć ostatnimi czasy w repozytoriach tego projektu, nikt chyba nie miał wątpliwości. To musiało się skończyć kolejnym wydaniem. I ponownie, pomimo tego, że z założenia jest to wydanie naprawcze, użytkownicy doszukają się w nim kilku nowych ciekawostek. Darktable po raz kolejny wyznacza nowe standardy.
Można nie lubić edytora zdjęć Darktable. Dla wielu będzie on przeładowany opcjami, dla drugich niedostosowany do pulpitu ze względu na własny temat graficzny, kolejnym osobom będzie przeszkadzała jakość wynikowa. Uciążliwe mogą być całe tuziny parametrów, kompleksowe warstwy, maski i inne Ba, można wręcz w ogóle nie robić zdjęć w formacie RAW i kompletnie nie rozumieć potrzeby istnienia takiego edytora. Jednak Darktable istnieje i to dzięki takim projektom osoby zajmujące się profesjonalną fotografią mogą bez zahamowań pracować nad swoim materiałem zdjęciowym.
Nic tak nie cieszy użytkowników jak dynamiczny, planowy i efektywny rozwój ich ulubionych programów. A w takim trybie kroczy przez karty historii Darktable, uznany przez profesjonalistów edytor plików RAW. Najnowsze wydanie jest kolejnym wydaniem „naprawczym”, czyli bez większych fajerwerków stabilizuje ona zachowanie programu, jak też wprowadza obsługę nowych aparatów.
Tak jak zapewne przypuszczało wielu użytkowników tego programu, po niedawnej wersji 2.0.2 nadszedł czas na Darktable 2.0.3. To kolejne w serii 2.0.xx wydanie naprawcze, które oprócz typowego likwidowania błędów przynosi również lepszą i sprawniejszą obsługę nowszych aparatów. I to głównie z tego drugiego powodu fakt wydania nowego Darktable wart jest odnotowania.
Ciężko nie wspomnieć o najnowszym i poprawionym wydaniu Darktable 2.0.2. Głównie za sprawą tego, że ten edytor plików RAW stał się głównym narzędziem wielu profesjonalnych fotografów i skutecznie ułatwia im życie w multimedialnej rzeczywistości. A poza tym, jeżeli ktoś kiedyś chciałby opisać w pracy magisterskiej idealny program opensource, to Darktable jest jednym z kandydatów – regularnie aktualizowany, bez zacięcia finansowego, z sensowną polityką wydań, jakością zmian i tempem rozwoju. Po prostu – jeżeli komuś nawet nie przypada do gustu specyfika Darktable, to należy z uznaniem pochylić głowę przed deweloperami.
Fanom rewelacyjnego edytora Darktable nie muszę dwa razy powtarzać, że ukazało się właśnie kolejne wydanie tego programu. Darktable 2.0.1 jest to pierwszą wersją naprawczą dla serii 2.xx, niemniej wnosi tyle ciekawostek, że trudno się oprzeć opisaniu ich pokrótce. Bo czymże by było wywoływanie plików RAW bez współpracy z najnowszymi aparatami, lepszej obsługi metadanych oraz wygodnych skrótów klawiszowych…
Edytor graficzny Darktable z projektu znikąd wyrósł na niekwestionowanego lidera w dziedzinie obróbki zdjęć na Linuksie. Z wersji na wersję rosły jego możliwości edycyjne i przybywało w nim wtyczek oraz innych narzędzi przydatnych fotografom. Choć w Darktable również można obrabiać zdjęcia w dość podstawowym trybie, to liczba modułów, sekcji, parametrów i przycisków w pierwszym kontakcie przytłacza – ale w dobrym tego słowa znaczeniu. Czego tu nie ma… Wielokrotne instancje modułów i warstw, obróbka lokalna (w tym stempel), maski, gradienty, geotagi, zdalna obsługa aparatu (tethering shooting), skrypty i tak dalej. Wystarczy dodać, że program często jest stawiany w szranki z komercyjnym Lightroomem i wychodzi z takich pojedynków z twarzą. Uśmiechniętą.