Krążące od pewnego czasu pogłoski o Linux Mint 19.3 nie były bezpodstawne. W końcu wieloletnia (od 2006 roku) tradycja do czegoś zobowiązuje, jak również niebagatelna popularność i liczba użytkowników. Tak więc koniec roku uświetni nam wspomniana wersja 19.3, będąca kolejnym rozwinięciem serii 19.xx.
Chyba żadne wydanie Minta nie było tak wyczekiwane jak Linux Mint 19.2. Chociaż… ten komunał można powtarzać przy każdej nowej wersji tej dystrybucji. Niemniej 19.2 to przełom z kilku powodów. To kolejne wydanie gdzie z uwagą pochylono się nad optymalizacją środowiska graficznego i całego systemu. Kolejnym znakiem zapytania na rozwianie się którego czekali użytkownicy, to chwilowe przejściowe w ekipie odpowiedzialnej za Minta. Wygląda na to, że przetasowania wśród deweloperów nie powstrzymały Linux Mint 19.2.
Starosłowiańskie porzekadło głosi, że starych gnomów nie przesadza się na nowe krzesła. I coś w tym jest, skoro 9 lat po zaniechaniu prac nad środowiskiem GNOME 2.xx, wierni fani jego formuły nadal dostarczają nam i sobie nawzajem nostalgicznej radości z rozwiązań prostych i skutecznych. I tak, po niemal roku prac nad MATE doczekaliśmy się kolejnej porcji sentymentalnych reminiscencji.
Twórcy kultywującego tradycje pulpitu z ubiegłej dekady środowiska MATE chyba umówili się z deweloperami środowiska Plasma. Obydwa zespoły niemal w tym samym dniu udostępniły swoje najnowsze osiągnięcia. Jednak MATE dotarcie do wspomnianej wersji 1.20 zajęło niemal 11 miesięcy. I efekty są zaiste imponujące.
Gdy wypróbujemy już wszystkie dystrybucje z distrowatch.org, może okazać się, że najwygodniej jest nam w starych kapciach. W przypadku użytkowników wychowanych na Ubuntu, będzie to wspomniane Ubuntu lub jedna z jego kilku odmian. Oficjalnie wspierane są bowiem wersje Ubuntu Budgie, Ubuntu MATE, Lubuntu, Kubuntu oraz Xubuntu. W przeciągu kilku ostatnich tygodni byliśmy świadkami upublicznienia Ubuntu 17.10 Artful Aardvark co stanowiło doskonały argument do aktualizacji wspomnianych wariacji.
Najnowsza odsłona konserwatywnego środowiska MATE 1.18 stała się nowym wyznacznikiem koszerności wśród linuksowych środowisk. A wszystko to za sprawą zerwania z historycznym GTK2+ i pełnemu zintegrowaniu wszystkich komponentów systemu z GTK3+. Oczywiście programy wykorzystujące GTK2+ są nadal obsługiwane, jednak MATE może już z optymizmem spoglądać w przyszłość na której majaczy współpraca środowiska z Waylandem.
Wszyscy z zapartym tchem śledziliśmy informacje napływające z obozu twórców odpowiedzialnych za Linux Mint. Kolejne doniesienia o rozwoju środowiska Cinnamon mogły świadczyć tylko o jednym – wydanie 18.1 jest tuż tuż. Wtem zupełnie niespodziewanie na serwerach pojawiły się obrazy instalacyjne Linux Mint 18.1 ze środowiskiem Cinnamon oraz MATE.
W ślad za wydanym parę dni temu środowiskiem GNOME 3.22 podąża ekipa odpowiedzialna za MATE. Najnowsza wersja MATE 1.16 nie jest może rewolucją – twórcy skupili się przede wszystkim na kompatybilności i zespoleniem z GTK3 poszczególnych elementów tego tradycyjnego pulpitu.
Nie samym Ubuntu człowiek żyje i dużą popularnością cieszą się również wariacje ze wspomnianą dystrybucją w roli głównej. Na dodatek skoro nadarzyła się sposobność by się im przyjrzeć, warto zerknąć co nas czeka. Okazja podwójna, gdyż od oficjalnego i wyczekiwanego wydania Ubuntu 16.04 LTS dzielą nas niecałe dwa miesiące i w poczet tego wydarzenia parę dni temu zostały upublicznione wersje Beta przyszłych kilku wcieleń Ubuntu.
Niektóre rozwiązania tak onieśmielają swoją trywialnością, że niewiele osób decyduje podzielić się nimi ze światem zewnętrznym. Tak może być w przypadku domyślnej tapety w dystrybucji Linux Mint, którą wszyscy wiemy jak zmienić na swoim pulpicie. Problemem jest jednak to, że pomimo naszych ustawień domyślna tapeta nadal pojawia się w niektórych momentach funkcjonowania systemu – choćby po zablokowaniu ekranu przy naszej dłuższej nieaktywności. Ponieważ nie doczekaliśmy się odpowiednich ustawień w konfiguracji wygaszacza ekranu/blokady ekranu, pozostają nam partyzanckie sposoby na poprawienie tego niuansu estetycznego.
Użytkownicy Debiana od tak dawna marzyli o dostosowaniu tej dystrybucji do łatwego użytkowania na desktopie, że już o tym zapomnieli i w krew weszły im metody szybkiej konfiguracji surowej formy poinstalacyjnej tego systemu. Mityczna stabilność Debiana Stable nie idzie niestety w parze z oczekiwaniami osób codziennie sprawdzających nowe wersje używanych programów, wersja Unstable bywa czasem zbyt narowista, by dało się na niej oprzeć standardowe środowisko pracy. Tym samym Debian jest najpopularniejszą dystrybucją wśród administratorów serwerów i niewymagających twardzieli, którzy za nic mają pogoń za nowościami w oprogramowaniu. Jednak co rusz podejmowane są próby ucywilizowania niektórych aspektów Debiana i zbliżenia go do zwykłych użytkowników. Czy Point Linux 3.0 sprosta temu zadaniu?
