Darktable 0.5 – funkcjonalność przez zaskoczenie

Na temat pracy ze zdjęciami przy użyciu Linuksa napisano już wiele i każdemu, kto ściera się na co dzień z plikami RAW automatycznie do głowy przychodzą programy, które stanowią solidne fundamenty obróbki: Ufraw, RawTherapee, Digikam, GIMP, BibblePro, Lightzone. Niektóre z tych programów się uzupełniają, niektóre posiadają unikalne opcje, ale całość zapewnia pełną kontrolę na wywoływaniem surowych obrazów z aparatu. Można by pomyśleć, że w tym temacie pozostało tylko powielać sprawdzone rozwiązania. Okazuje się, że nic bardziej mylnego, a przy samej obróbce obrazu wystarczy inaczej rozłożyć akcenty i można stworzyć bardzo ciekawy sposób wywoływania zdjęć.

I w tym momencie niczym przysłowiowy królik z kapelusza na scenę wyskakuje program Darktable 0.5. Kolejny program do konwertowania surowych danych z matrycy aparatu fotograficznego.

Jak pisze sam autor, program ma za zadanie wypełnić lukę między istniejącymi rozwiązaniami. I już pierwszy rzut oka to potwierdza. Program wprowadza ciekawe opcje i niuanse obróbki obrazu, posiadając jednocześnie nowatorskie i przystępne GUI.

Z właściwości programu którymi chwali się autor można wymienić:

rotate/crop, color correction, input/output/display color profile management, edge-avoiding wavelet domain editing (e.g. edge-aware denoise, ringing-free sharpen), exposure controls, flexible color zone mapper (e.g. make all colors except red monochrome, imitate polarizing filter, etc.), lens defect correction (lensfun), color filter based monochrome conversion, unsharp mask sharpen, white balancing, tone curve, and base curve.

W programie urzeka mnie szczególnie możliwość korekcji barwnej – jest to przemyślane, intuicyjne i do tej pory poza LightZone nie widziałem podobnego podejścia do tematu na Linuksie. Niezależnie od barw, krzywych tonalnych, itp, mamy możliwość odszumiania obrazu, kadrowania (nieco ubogiego), wyostrzania (kilka rodzai), kontroli ekspozycji, rekonstrukcji przepaleń, i tak dalej. Opcji jest sporo, a modularna budowa programu dobrze wróży kolejnym dodatkom (wtyczki można dowolnie włączać i wyłączać).

Co można programowi zarzucić? Do interfejsu trzeba się przyzwyczaić. Podobnie z prędkością działania wprowadzanych zmian. Trzeba wypracować kompromis pomiędzy wielkością próbki na ekranie, a responsywnością po ruszeniu suwakiem (zmiany są wprowadzane ‘na żywo’). Na pewno przyda się mocny procesor i min. 500MB wolnej pamięci RAM. Dobrze też jest znać przynajmniej dwa skróty klawiszowe, bez których program się niemrawo obsługuje, a nigdzie nie są one wspomniane i nie mają odpowiedników w przyciskach interfejsu. Mianowicie klawisz ‘tab’ usuwa boczne panele powiększając maksymalnie obrabiane zdjęcie, a klawisz ‘e’ umożliwia powrót do ekranu z obsługą plików. Program jeszcze nie został przetłumaczony na język polski.

Program jest dostępny w PPA w wersji dla Ubuntu Karmic i Lucid. Wystarczy dodać repozytoria z tej strony. Na Debianie zadziała mi wersja dla Ubuntu 9.10 (Karmic).