GNOME 3.36 Gresik w końcu cieszy oczy

15 komentarzy

• Comments 15
• Pingbacks 0

1. No.
   Zaczyna to być używalne.
   Dobra wiadomość.

2. Niestety dla mnie nie jest. Mam co prawda stać tylko jednego PC na Ubuntu i… mam bardzo złe odczucia. Konfiguracja tego PC, na kolana nie powala co prawda…

   AMD APU A4-5300 (2 rdzenie)
   8 GB RAM
   GeForce GTX 660

   … ale jest to PC wyłącznie do odpalania mulimediów. Wcześniej był tutaj mint i na cinamonie działało to super. Z Ubuntu po prostu czuć ten ciężar środowiska. System wydaje się mało responsywny. Mam nawet wrażenie, że KDE jest bardziej “płynne”, niż nowe GNOME.

3. A próbowałeś Gnome bez “ulepszeń” od Ubuntu? Najlepiej w jak najnowszej wersji, bo od dwóch lat mocno skupili się na poprawie działania środowiska.

4. Niestety Ubuntu robi tutaj złą robotę. Na fedorze wszystko chodzi tak jak powinno.

5. Świetnie, że Gnome się rozwija, że poradzono sobie z wyciekami pamięci i całość jest coraz bardziej ergonomiczna. Jednak pomimo wszystko ja jakoś się do tego DE przekonać nie mogę – choć próbuję regularnie co jakiś czas… Jest to, oczywiście, odczucie jak najbardziej subiektywne i wynikające zapewne z wieku – osoby młodsze, dla których interfejsy dotykowe były ważną częścią ich życia mogą się czuć w Gnome bardziej jak w domu, ale dla mnie idea Plasmy jest zdecydowanie bliższa. Niemniej jednak od przybytku galowa nie boli i trzeba się cieszyć, że mamy wybór – windowsiarze maja gorzej 🙂

6. Progresu odmówić nie można, choć pamiętam jak dziś, że już wersja 3.12 miała być tą dobrą.

7. Wiesz – zawsze może być lepiej i każda edycja zapowiadana jako przełom po czasie może okazać się mniej przełomowa od innych. O ile pamiętam, głównym problemem były wycieki pamięci i w 3.12 miało to być opanowane – i było, ale częściowo. Teraz – chyba? – już jest znacznie lepiej, aczkolwiek całe DE nadal jest ciężkawe i jednak ergonomicznie na tyle odmienne, że dla mnie upierdliwe w użytkowaniu. Co mnie szczególnie boli to ograniczenia w konfiguracji całości – wiem, że niektórzy uważają elastyczność i konfigurowalność wszystkiego w Plasmie za wadę, ale akurat dla mnie to zaleta, bo w kilka minut po instalacji mam na ekranie dokładnie to, co przez lata wypracowałem sobie jako ergonomiczne optimum – Gnome mi tego nie daje.

8. Uwielbiam pracę na GNOME, choć nie uważam go za ideał. Moim telefonem jest Nokia 150 bez ekranu dotykowego. Nie używam smartfona, choć mam w szafie — czasami mapę tylko wykorzystam, ale to sporadycznie. Twierdzenie obalone. 🙂 Przeszedłem na gołe GNOME po czterech latach spędzonych z XFCE konfigurowanym tak, by przypominał Win 98, na którym się wychowałem. Przez pierwszy tydzień zastanawiałem się, jakie narkotyki brali twórcy GNOME. Teraz zastanawiam się, skąd je wziąć, bo są dosyć dobre. ;P

   GNOME wymaga dwóch rzeczy: dopasowania się do niego i pracy na workspace’ach. Niektórzy w zbyt mocno stawiającym na „freedom” Linuksie nie lubia szczególnie tego pierwszego. Dlatego dobrze że istnieje Plasma. KDE to kompletnie nie mój styl, ale dobrze że istnieje — jako jedyna solidna alternatywa dla GNOME.

   GNOME dobrze obsługuje się i klawiaturą, i myszką. Obsługa GNOME nie ma żadnego związku z ekranami dotykowymi. W designie GNOME chodzi nie o dopasowanie się do urządzeń mobilnych, a o koncentrację. Wiele osób interpretuje ekran podglądu (activities view) jako dopasowany pod dotyk. To nieprawda — chodzi o koncentrację na zadaniu, dlatego są duże ikony na środku ekranu.

9. Twierdzenia nie obaliłeś, podałeś jedynie swój osobisty przykład 🙂
   Natomiast przekonanie, że idea Gnome powstała by pozwolić lepiej skupić się na pracy jest… nie do końca zgodne z złożeniami twórców tego DE, którzy wielokrotnie deklarowali, iż przesłaniem im przyświecającym była UNIFIKACJA rozwiązań z klasycznego desktopu komputerowego z tymi, które się sprawdzają na urządzeniach z interfejsem dotykowym – i trzeba przyznać, że to im się udało o wiele bardziej, niż specom z MS ich kafelkowy zawrót głowy, któremu przy debiucie Win 8.0 przyświecał dokładnie ten sam cel. Musimy pamiętać, że Gnome 3.0 powstało w czasach, gdy powszechnie panowało przekonanie, iż urządzenia z interfejsem dotykowym zdominują rynek. Jak wiemy, tak się nie stało – wprawdzie każdy ma i użytkuje na co dzień (poza Tobą może :-)) smartfony z takim międzymordziem, to jednak tablety jako zastępniki laptopów czy mniejszych PCtów stacjonarnych przyjęły się średnio, poza zastosowaniami typu konsumpcja treści. Twierdzenie, że idea Gnome pozwala lepiej skupić się na zadaniu jest zatem naciągane i wypływa z jak najbardziej subiektywnych przesłanek – w moim przypadku Gnome spowalnia wszelkie działania, zaś dopasowana IDEALNIE do moich wymagań i przyzwyczajeń Plasma – zdecydowanie je przyśpiesza. Bo ja już tak mam, że lubię, by używane narzędzia pasowały do mnie i mojego sposobu pracy bardziej, niż ja musiałbym się dopasowywać do nich… Choć przyznam, że gdy wreszcie zmobilizuję się do ‘zlinuksowania’ jakiegoś Dellowskiego tabletu z Win10, który gdzieś tam leży w szufladzie – to NA PEWNO zagości na nim Gnome jako DE, bo zwyczajnie na takim sprzęcie sprawdzi się o wiele lepiej, niż jakiekolwiek inne rozwiązanie.

10. “którzy wielokrotnie deklarowali, iż przesłaniem im przyświecającym była
    UNIFIKACJA rozwiązań z klasycznego desktopu komputerowego z tymi, które
    się sprawdzają na urządzeniach z interfejsem dotykowym”

    Pierwsze słyszę. Canonical tak mówił o ich upadłym Unity 8 ale nie przypominam sobie takich deklaracji Gnome. Co nie oznacza, że do dotyku się nie nadaje.

    Głównym celem jest to, ze środowisko ma zajmować użytkownika jak najmniej jak to możliwe i skupiać uwagę na aplikacji zamiast na sobie.

    Nawet na stronie https://www.gnome.org/gnome-3/ masz
    “GNOME 3 provides a focused working environment that helps you to get things done”
    “GNOME 3 lets you do the things you want without getting in the way. It won’t bother you or badger you with demands”
    Nie ma nic o ekranach dotykowych 😀

11. Głównym celem jest to, ze środowisko ma zajmować użytkownika jak najmniej jak to możliwe i skupiać uwagę na aplikacji zamiast na sobie.

    No i to im wyszło wręcz dosłownie. Pełna koncentracja na jednej aplikacji, bo reszty albo nie widać albo cudacznie przerośnięty interfejs kilku okien marnuje miejsce na ekranie i dekoncentruje.

12. Podoba mi się rozwój GNOME, jak na razie idą w dobrym kierunku. Niestety, ale nadal czekam za dopracowanym skalowaniem ułamkowym obrazu.

13. Chciałem spróbować Fedory. Czyli jest szansa, że gdzieś działa to poprawnie. Myślałem, że jak Ubuntu oficjalnie wspiera Gnome – to będzię to najlepsza opcja.

14. Trochę czasu na tym spędziłem i doszedłem do wniosku, że jesteśmy ze sobą niekompatybilni. Mimo to od czasu do czasu zerkam i nawet pomacam co tam jest nowego w Gnome 3, niezmiennie podziwiając upór twórców rozszerzeń przywracających wiarę w ludzki rozsądek.
    Mam wrażenie, że cała miodność Gnome 3 jest gdzieś tam głęboko pod spodem, niewidoczna okiem użytkownika i niewyczuwalna przy obcowaniu z jego interfejsem. Odwrotne spostrzeżenia mam co do Plasmy, bo tu całą wspaniałość i potęgę widać jak na dłoni choć czasem odnoszę wrażenie, że pod spodem mogłoby być lepiej. U mnie też Plasma rządzi, począwszy od najsłabszego konfigu aż po najmocniejszy.

15. Próbowałeś skalowania na Waylandzie?

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.