Powrót Macrofusion 0.7.4

Wiele miesięcy temu na fali nieprzemożonego entuzjazmu dzielenia się swoimi pomysłami ze społecznością, stworzyłem prosty programik Macrofusion, który miał za zadanie ucywilizować nieco kontakty użytkowników z tekstowym narzędziem Enfuse (i nie tylko). Ambitne plany rozbudowy Macrofusion zostały z przyczyn przeróżnych odłożone na plan dalszy, a z programu dało się korzystać do momentu, gdy pojawiły się problemy z pythonowską biblioteką PIL (i wkroczeniu na scenę forka Pillow). Wobec niesłabnącego zainteresowania programikiem, nie pozostało mi nic innego jak podjąć próbę dociągnięcia do obecnych standardów. Efektem tych zabiegów jest Macrofusion 0.7.4 – program przepisany pod GTK3, Pythona 3 i z poprawionymi (niektórymi) błędami.

Ten przydługi wstęp niewiele wyjaśnia osobom które pierwszy raz się spotykają z nazwą Macrofusion. Macrofusion to program pozwalający za pomocą graficznego interfejsu obsługiwać możliwości programów Enfuse oraz Align Image Stack. Oznacza to ni mniej ni więcej, że za jego pomocą stworzymy nienachalne połączenie kilku kadrów w jeden o wysokiej dynamice tonalnej (HDR). Oprócz tego, z odpowiednio spreparowanych kadrów macro o papierowej głębi ostrości (DOF), będziemy w stanie uzyskać obraz z ostrością obejmującą cały obiekt.

Narzędzia Enfuse oraz Align Image Stack są z pewnością znane użytkownikom programu Hugin, który jednak za główny cel stawia sobie ułatwienie i zautomatyzowanie procesu uzyskiwania panoram. W Macrofusion wykorzystujemy potencjał Enfuse do nieco innych, nie mniej ważnych manipulacji. Zasada łączenia kadrów nie zmieniła się od wersji poprzednich – nadal mamy do dyspozycji parametry określające wg. jakich kryteriów piksele z poszczególnych ująć zostaną zakwalifikowane do obrazu finalnego.

• Ekspozycja – im wyższa wartość, tym wyższy priorytet mają piksele o dobrej ekspozycji (HDR)
• Kontrast – im wyższa wartość, tym wyższy priorytet mają piksele w kontrastowym sąsiedztwie (Macro Stacking)
• Nasycenie – wyższy priorytet dla mocno nasyconych pikseli
• Centrum ekspozycji – ma znaczenie tylko w przypadku kwalifikowania pikseli wg. Ekspozycji. Określa, czy interesują nas ciemniejszy czy jaśniejszego regiony obrazu
• Odchylenie – powiązane z Ekspozycją i dozwolonym odchyleniem w wyborze pikseli

Jeżeli posiadamy zainstalowany Align Image Stack (pakiet hugin-tools) możliwe będzie automatyczne obracanie i dopasowywanie kadrów oraz optymalizacja głębi ostrości. Przyda się to nam w przypadku ‘ruszonych’ zdjęć oraz oczywiście pracy przy zdjęciach macro.

Zakładka Zaawansowane to oczywiście bardziej zaawansowane parametry, które regulują np. stopień ‘miękkości’ przejść przy nakładaniu (Poziom zmiękczenia), twardą maskę, czy dokładniejsze wykrywanie krawędzi przy wyborze pikseli pod kątem kontrastu.

Złożony obraz możemy wyeksportować od razu na dysk (format jpeg lub tiff), albo do programu graficznego (Edycja), gdzie będziemy mogli poprawić ostrość, balans bieli, poziomy, itp.

Wszystko to bardzo ładnie wygląda, lecz jak tego używać? Zasada jest prosta – jeżeli składamy HDRy, interesuje nas Ekspozycja, Centrum Ekspozycji i Odchylenie, ew. Nasycenie (z opcji zaawansowanych CIECAM02 oraz Operator skali szarości). W przypadku zdjęć macro skupiamy się na Kontraście, Twardej masce oraz Wykrywaniu krawędzi. Przykład?

Wykorzystamy do tego materiał wykonany przez Laurie Knight, która udostępniła 82 kadry poszczególnych milimetrów ostrości pewnego insekta. Po pobraniu zdjęć i wgraniu do programu, ustawiamy:

Oczywiście możemy pobawić się więcej parametrami odpowiedzialnymi za kontrast (matryca, krzywizny), niemniej te powyższe też są w porządku.

Macrofusion możemy pobrać z repozytorium Highly Explosive – uwaga, w wersji dla Ubuntu 13.10/14.04 i Minta 16/17.


sudo add-apt-repository ppa:dhor/myway
sudo apt-get update
sudo apt-get install macrofusion

Repozytorium AUR dla Manjaro i Archa z pewnością niebawem też będzie na bieżąco.