Terminal pogryzł człowieka: mcabber

Pogaduszki ze znajomymi w terminalu to nic nowego – od wieków funkcjonuje IRC, wzbogacający zbiorową formę wymiany relacji interpersonalnej. Jednak w epoce komunikatorów i messengerów popularne stało się zindywidualizowane i bezpośrednie nagabywanie konkretnej osoby. Popularny protokół Jabber (obecnie XMPP, ale komu to przeszkadzało) nie osiągnął może światowej hegemonii, jednak jest jednym z podstawowych i bezpiecznych środków wymiany myśli pisanej w wolnym świecie. Z jego uroków i naszej bogatej listy znajomych możemy skorzystać również w terminalu za pomocą programu mcabber.

W szybkim porównaniu do innych tekstowych komuniktorów (bo jest ich więcej), mcabber posiada kilka zalet a jedną jest jego obecność w standardowych repozytoriach większości współczesny dystrybucji. Zatem nikt nie powienien mieć problemu z jego zainstalowaniem wprost za pomocą dystrybucyjnego menadżera pakietów. Jakimi możliwościami przynależnymi XMPP może pochwalić się ten program?

• SASL/SSL/GnuTLS,
• Multi-User Chat (MUC),
• logowanie historii,
• obsługa zdarzeń,
• dynamiczne moduły,
• Enchant/Aspell i sprawdzanie pisowni.

Brzmi to całkiem współcześnie, nieprawdaż? Mcabber ubrany jest w uroczy interfejs ncurses, jednak po zainstalowaniu i uruchomieniu programu jesteśmy zdani nieco na własną inwencję i metody dedukcji. Nie pomaga w tym również manual, gdyż do prawidłowego podłączenia się z serwerem XMPP musimy wskazać nasz JID, hasło oraz opcjonalną specyfikę obsługi SSL. Z programem komunikujemy się za pomocą zestawu poleceń zaczynających się od / (np. /help). Koniec końców kończymy z rozmyślaniem nad /set i jak nazywają sie parametry, którymi można nakarmić program, aby się połączył z naszym kontem (już wiecie, dlaczego Jabber/XMPP nie stał się wiodącym rozwiązaniem?). Dopiero po chwili nadchodzi reflekcja – przecież jesteśmy w terminalu, tu możemy wszystko…

Do połaczenia jest nam potrzebny nasz lokalny plik z ustawieniami ~/.mcabber/mcabberrc (który musimy stworzyć i ustawić mu od razu chmod 700 dla katalogu i chmod 600 dla pliku) oraz ustawienie co najmniej jednego parametru – naszego JID. Do wspomnianego pliku wpisujemy zatem:

set jid = nasz_jid@nazwa.serwera
set pass = nasze_hasło
set ssl_ignore_checks = 1

Skąd te parametry? Ano wzięte z przykładowego pliku z ustawieniami:

zmore /usr/share/doc/mcabber/examples/mcabberrc.example.gz

Wyjaśnienia wymagać może ssl_ignore_check – to się przydaje jedynie w przypadku gdy nasz serwer posiada samodzielnie podpisany certyfikat SSL (czyli w świetle standardów, niegodny zaufania – ale pozwalający na szyfrowanie).

Udało się, po uruchomieniu programu i pytaniu o hasło jesteśmy na naszym koncie. Po lewej stronie mamy listę kontaktów (pomiędzy którym poruszamy się klawiszami PgUp/PgDown), po prawej okno z rozmową (wybieramy kontakt i naciskamy enter, by wejść w tryb rozmowy), a w dolnej części ekranu widzimy pole do wprowadzania tekstu oraz wyświetlane komunikaty statusu i z programu.

Tym sposobem w miarę łatwo i przystępnie możemy albo doraźnie, albo na co dzień korzystać w trybie tekstowym z naszego konta XMPP.