Miętowy cynamon w wersji 1.2

Gdy kilka gigabajtów danych temu światu objawiony zostały Cinnamon, będący kompromisem pomiędzy starym stylem zarządzania pulpitem rodem z GNOME 2, a nowoczesnością wizualną z GNOME 3, nikt zapewne nie przepuszczał, że dość szczupłe grono developerów tego projektu tak szybko wyda używalną wersję. W zasadzie, to już wersja Cinnamon 1.1.3 pozwalała cieszyć się w miarę bezproblemową pracą. Ale wczoraj wydana została wersja 1.2, a wraz z nią…

Ogólnie

Ustabilizowano API całego pulpitu, co oznacza niestety, że poprzednie motywy graficzne będą wymagały poprawek, jak i wcześniejsze rozszerzenia (brak kompatybilności z nowym API),

Pojawia się menadżer okien Muffin (ścisły fork Mutter),

Brak kompatybilności z Gnome-Shell (istnieje możliwość definiowania styli tak, aby był kompatybilne w obu środowiskach),

Otwarte okno pojawiają się bezpośrednio i bez powiadamiania (“Your window is ready”),

Zamknięcie ostatniego okna na danym obszarze roboczym nie wyzwala trybu podglądu,

Modyfikacje podglądu (w przyszłości pod większą kontrolą za pomocą skrótów klawiszowych),

Poprawiono około 130 problemów zgłoszonych od powstania projektu Cinnamon.

Ustawienia

Pojawiło się domyślne narzędzie Cinnamon Settings, dzięki któremu możemy modyfikować specyficzne cechy naszego cynamonowego pulpitu.

Ustawienia panelu – można wybrać między jednym paskiem (góra/dół) lub dwoma, włączyć autoukrywanie, itp,

Ustawienia kalendarza umożliwiają zmodyfikowanie stylu wyświetlanej daty,

Tryb podglądu okien – czy ma być aktywny oraz czy lewy góry róg ma wyświetlać jego ikonę,

Tematy graficzne – wiadomo,

Efekty pulpitu – pojawia się cała paleta możliwości, gdyż możemy ustawić zachowanie oraz animację okien podczas otwierania, zamykania, minimalizowania, itp.,

Aplety – czyli wtyczki które pojawią się nam na panelu,

Domyślnie dostępnych jest pięć apletów:

Accessibility – opcje ułatwień,

Recent documents – ostatnio edytowane pliki,

Removable drives – media wymienne,

Trash – kosz,

Display (XrandR monitor control) – kontrola trybu wyświetlania,

Jednocześnie, drobnym zgrzytem okazuje się kompletny brak kompatybilności rozszerzeń z tymi dostępnymi dla GNOME 3. Jako wytłumaczenie podaje się zupełnie inny stopień integracji rozszerzenia z pulpitem oraz sposób i możliwość konfiguracji. Cóż, nie można mieć wszystkiego, szkoda jednak, że takie rozwiązania nie są tworzone we współpracy, tylko każdy tworzy swoje standardy wg. swoich założeń.

Wracając do efektów pulpitu, to natknąć się tam możemy na wybór pomiędzy wygaszaniem (fade) i skalowaniem (scale), które to efekty opisuje czas ich trwania w milisekundach oraz styl animacji (amplituda zmian?):

Zaskoczeniem może też być pozbawienie trybu podglądu możliwości przemieszczania okien pomiędzy obszarami roboczymi. Wiąże się to z nowym dodatkiem (podobnym do Scale z Compiz) obsługującym uporządkowany widok okien, a co za tym idzie – prawdopodobnie dopiero za jakiś czas nabawi się on umiejętności manipulowania położeniem okien.

Zatem…

W moim odczuciu, zmiany są świetne i idące w kierunku zwiększenia wygody w obsłudze pulpitu. Jednocześnie, nie zapomina się o ‘błysku’ i wszystko wygląda atrakcyjnie. Oczywiście, można się spierać – że Unity lub Gnome-Shell to przełom jakościowo-ergonomiczny, lecz gdy ktoś nie chce się spierać, a jedynie pracować na komputerze – Cinnamon umożliwia to już teraz, bez większych ceregieli.

Jedyne co budzi zastrzeżenia, to kompletne forkowanie/odejście od standardów GNOME 3. Niezgodne są tematy graficzne, rozszerzenia, konfiguracja menadżera okien, i całej reszty Shella. Obawy te nieco łagodzi fakt pojawienie się jakiejś sensownej kontroli na pulpitem i ustawieniami. Ale czy ekipie od skrzyneczki wypełnionej cynamonową magią wystarczy mocy twórczych, aby ciągnąć kompletnie samodzielne i oderwane od GNOME 3 środowisko? Oby tak było.

Środowisko można zainstalować z repozytoriów Minta. Użytkownicy Ubuntu 11.10 mogą przetestować sesję po dodaniu repozytorium:

sudo add-apt-repository ppa:merlwiz79/cinnamon-ppa
sudo apt-get update
sudo apt-get install cinnamon