Weekend z dystrybucją: Bodhi 3.1.1
Bodhi Linux przeobrażało się, umierało, powstawało z prochów i trwa nadal. Ta niepozorna dystrybucja wyróżnia się jednak na tle pozostałych niebagatelnym podejściem do wielu spraw. Po pierwsze, optymalizacja wykorzystania zasobów komputera. Po drugie, indywidualny charakter za sprawą środowiska Moksha (autorski fork E17). Po trzecie, stabilność zbudowana w oparciu o Ubuntu 14,04.3 LTS. Cóż więcej można dodać? Społeczności musi się to podobać, skoro po niedawnych perturbacjach z kontynuacją rozwoju, wszystko wróciło do normy.
Geneza
Jest rok 2011. A może 2010? W każdym bądź razie rok, w którym Jeff Hoogland bardzo się nudził. Podczas tej nudy powstał pomysł powołania do życia dystrybucji wyjątkowej pod względem wyglądu i zużycia zasobów. W celu wizualizacji pierwszego zamierzenia zostało wybrane środowisko E17, a drugi punkt to całokształt dobierania poszczególnych komponentów składowych całości. Kiedy na horyzoncie pojawiło się środowisko E19, czyli rozwinięcie i kontynuacja E17, Jeff podjął decyzję o stworzeniu własnego forka E17 – Moksha Desktop. Powodowane było to chęcią zachowania optymalnego zużycia zasobów i „doświadczenia użytkownika”, czyli bogactwa opcji, wyboru i tak dalej. Niestety, pracy i zobowiązań było tak wiele, że przed wydaniem wersji Bodhi 3.0.0 Jeff poinformował społeczność, że nie da rady kontynuować projektu. Odzew społeczności był tak kreatywny, że już niedługo po tym ukazała się wersja 3.0.0, Jeff wrócił do projektu a obecnie możemy cieszyć się wydaniem Bodhi Linux 3.1.1.
Programy
Jednym z uroków Bodhi Linux są jego fundamenty. Całość spoczywa bowiem a barkach Ubuntu 14.04.3 LTS. Tym samym możemy się spodziewać takiej samej wersji pakietów jak we wspomnianym wydaniu LTS.
- Kernel: 3.16.0
- Internet: przeglądarka Google Chrome, Midori, klient FTP Filezilla, klient torrent Transmission
- Biuro: LibreOffice 5.0
- Dźwięk i wideo: VLC, OpenShot
- Grafika: Pinta, Ephoto
- Panel: Moksha Panel
- Menadżer okien: Moksha
- Menadżer plików: PCManFM
Minimalizm Bodhi Linuksa ma dwa oblicza. Powyższa wyliczanka to zestaw oprogramowania z bogatszego wydania AppPack. Wersja Standard jest uboższa – tzn. nie instaluje zbyt obszernej bazy programów, pozostawiając wybór w rękach samych użytkowników. Dobór programów jaki jest, każdy widzi. Może brakuje klienta poczty, dziwi brak czegoś dedykowanego do muzyki, ale po świeżej instalacji tej dystrybucji bez problemów można zaistnieć w obecnych realiach internetowych.
Tematem na osobną rozprawę są narzędzia dedykowane konfiguracji całego Moksha Desktop. Może inaczej – Moksha Desktop to efektowny mariaż komponentów środowiska LXDE i autorskich rozwinięć koncepcji E17 (na którym bazuje Moksha). Zatem nie możemy narzekać na szeroki wachlarz ustawień stylistycznych, tematycznych, kolorystycznych i innych. Zadowoleni będą wszyscy miłośnicy gubienia i odnajdywania się w natłoku parametrów i opcji.
Wygląd i obsługa
Wygląd. Kluczowy element, którym Bodhi ma nas ująć za serce. Tymczasem ekran wyboru systemu to standardowe tekstowy menu – na dodatek z wpisem Ubuntu zamiast Bodhi na liści. Start systemu nie przeraża ale też i obezwładnia stylistyką. Potem jest lepiej – ekran logowania i domyślny pulpit mają swoje „ja”. No właśnie – owo „ja” ma dwa, a nawet trzy oblicza. Pierwszym zgrzytem jaki zauważymy, jest panel i jego podpowiedzi wyświetlane po najechaniu na poszczególne elementów. Nic wielkiego, a jednak dymki pojawiają się na obszarze panelu i zasłaniając jego elementy, na na to wszystko wprowadzając dezorientację i niekiedy losowe klikanie w co popadnie. Drugi zgrzyt to nieposłuszna ikona od menadżera sieciowego – ewidentnie ma inne tło niż reszta pulpitu i tłem zahacza o krawędzi a nawet i dalej – niezależnie od tematu graficznego jaki wybierzemy. Trzecim zgrzytem jest dualizm estetyczno – stylistyczny jaki napotkamy podczas użytkowania Moksha Desktop. Część elementów systemowych korzysta bowiem ze swoich tematów graficznych, a cała reszta… Z pospolitego GTK2/GTK3.
Obsługa. Mamy panel, mamy menu, mamy narzędzia systemowe – nie da się w tym pogubić, albo nie odkryć magicznego prawego przycisku na panelu czy lewego przycisku na pulpicie (menu). Z początku nie wszystko jest tak oczywiste jak w innych dystrybucjach, ale odkrywanie kolejnym konfigurowalnych elementów tylko dodaje smaczku całości.
Wydajność
Tego nie można określić inaczej jak „rewelacja”. System startuje do pełnego pulpitu w 16 sekund i potrzebuje około 160MB pamięci RAM na swoje funkcjonowanie (i to w wersji 64bitowej!). Tutaj nie można mieć żadnych zarzutów i zastrzeżeń, po prostu taki wynik budzi uznanie. Praca całego środowiska i systemu to również powód do gromkich braw – jest płynnie, bez zacięć i innych wpadek. Trudno tutaj cokolwiek zarzucić tej dystrybucji. Z powodzeniem mogą ją u siebie testować posiadacze bardziej leciwych maszyn.
Mowa końcowa
Bodhi Linux to nie jest dystrybucja dla każdego. Z pewnością jej ogromnym plusem jest nikłe zapotrzebowanie na zasoby naszego komputera, ale z drugiej strony esteci mogą mieć mieszane uczucia. Jarmarczny wystrój większości twarzy Moksha Desktopu może i prezentuje jego nieograniczone możliwości, ale stylistycznie wygląda to kontrowersyjnie. Choć z pewnością znajdą się miłośnicy i takiego podejścia do graficznej formy pulpitu (i nie wszystkie tematy są z pogranicza). Ale finalnie dystrybucja wygrywa swoją zgodnością z Ubuntu 14.04.3 LTS i możliwością skorzystania z bogatej oferty repozytoriów PPA.
Maszyna testowa:
CPU: Intel Core i7 Q 720 1.60GHz
GPU: Mobility Radeon HD 4670
Pamięć: 4GB
HDD: 500GB, 7200rpm, udma6
WiFi: Broadcom BCM43224 802.11a/b/g/n