Apt, apt-get i całe to zamieszanie z pakietami
Różnorodność komend tekstowych i ich parametrów przyprawia o ból zębów niejednego początkującego linuksowego adepta. Jedną ze nowości – nie nowości w Ubuntu 16.04 jest polecenie „apt”, które ma za zadanie zastąpić wysłużoną składnię zestawu apt-get, apt-cache, apt-files, aptitude i dpkg. Nie jest to rzecz lśniąca nowością, gdyż po raz pierwszy z „apt” mogliśmy się zetknąć już w wydaniu 14.04. Niemniej dopiero teraz zaczyna się aktywniej promować tę skróconą formę manipulacji pakietami.
No w porządku, zatem apt. Starym wyjadaczom ciężko będzie się przestawić z automatycznie wyskakujących spod palca komend apt-get / apt-cache i tak dalej. Niemniej, składnia apt jest na tyle intuicyjna, że można spróbować się przestawić. Wystarczy zaznajomić się z podstawami:
apt list nazwa (dawniej dpkg -l | grep nazwa) - wyświetla listę pakietów o podanej nazwie
apt search nazwa (dawniej apt-cache search nazwa) - pokazuje
apt show nazwa (dawniej apt-cache show nazwa) - pokazuje szczegóły pakietu
apt update (dawniej apt-get update) - aktualizuje listę dostępnych pakietów
apt install (dawniej apt-get install nazwa) - instaluje paczkę o podanej nazwie
apt autoremove (dawniej apt-get autoremove) - usuwa wszystkie nieużywane pakiety
apt remove (dawniej apt-get remove --purge nazwa) - usuwa pakiet o podanej nazwie
apt upgrade (dawniej apt-get upgrade) - aktualizuje system
apt full-upgrade (dawniej apt-get update;apt-get dist-upgrade) - pełna aktualizacja
Nie wygląda to groźnie, prawda? Do tego apt cały czas się rozwija i dodawane są nowe komendy, które skracają łamańce tworzone uprzednio w terminalu. Czy to się przyjmie? Nawet jeśli nie, to krzywdy nikomu nie robi.
23 komentarze
Dodaj komentarz
Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.
Hmm, nigdy o tym nie słyszałem, ale komendy robię po staremu i też jest OK.
“Użytkownik dostaje szczątkowe informacje o pakiecie, bez podglądowego screenshota, numeru wersji”
Nie wiem o czym mówisz, screenshot jest, numer wersji także.
Jeden jest problem, że program nie znajduje każdego pakietu który byśmy sobie wymarzyli bo z założenia ma służyć tylko do instalacji programów z GUI i ewentualnie dodatków do nich. Tak niestety ma być i twórca nie zamierza tego zmienić.
I bardzo słusznie, zwykły użytkownik nie powinien w ogóle interesować się pakietami tylko aplikacjami, a ten bardziej świadomy wie jak używać stosownych narzędzi.
“Do tego apt cały czas się rozwija i dodawane są nowe komendy, które skracają łamańce tworzone uprzednio w terminalu.” – hmm polecenia apt używam od dłuższego czasu i powiem, że raczej to narzędzie zostało wykastrowane niż rozwijane (bodajże z kilkunastu poleceń zostało kilka), także bez pomocy apt-get czy apt-cache się teraz nie obędzie.
Krótsze wpisywanie komend i pasek postępu w przypadku instalacji pakietu przez terminal to jedyne, co różni “apta” od “apt-geta”?!
Też o tym nie słyszałem. Aż wypróbuję
dlatego używam starego dobrego synaptica 🙂
Sprawdzę jak będę kumplowi aktualizował Minta do 18, bo sierota nawet tego nie potrafi ogarnąć.
Tak, to tylko zbiór aliasów.
LOL, więc po to ten cały szum w ubuntowym światku? xD
To raczej nowy interfejs tekstowy (plik źródłowy to apt.cc).
Dokładnie, odrobinę prostrza składnia (jedno narzędzie łączące częściowo apt-get, apt-cache itp.) i ładniejszy wygląd – to rzeczy względne ale dość przyjemne.
apt 1.2.10 (i386)
Usage: apt [options] command
Most used commands:
list – list packages based on package names
search – search in package descriptions
show – show package details
install – install packages
remove – remove packages
autoremove – Usuwa automatycznie wszystkie nieużywane pakiety
update – update list of available packages
upgrade – upgrade the system by installing/upgrading packages
full-upgrade – upgrade the system by removing/installing/upgrading packages
edit-sources – edit the source information file
To wszystkie komendy na dzisiejszy dzień.
ps.
“apt full-upgrade (dawniej apt-get update;apt-get dist-upgrade) – pełna aktualizacja”
niestety tak to nie działa apt full-upgrade (dawniej apt-get dist-upgrade, update trzeba zrobić “z palca”)
Stosuję apt-bezpomyślników od wydania 16.04 Beta rzekłbym , że z pewnym przymusem, bo paluchy same wciąż układają się w apt-get. Ale fajny jest pasek postępu instalacji.
Dunno, nie ogarniam po co i czy faktycznie jakiś szum. Wygodne, owszem, jest w Jessie, korzystam, ale tyle, no big deal.
Na jedno wychodzi. 😀
Taaa dam… A ja się właśnie z apt-get’a przesiadłem na aptitiude bo tam jest fajna funkcja hold/unhold. Dzięki czemu zatrzymałem gimpa i nie muszę się obawiać że coś znowu nie tak.
Ja to zawsze tak aktualizuje i nigdy nie miałem problemów z systemem.
sudo apt autoremove && sudo apt update && sudo apt full-upgrade && sudo apt autoclean
Siedzę teraz na wersji 16.10 z Cinnamon 3.0 i nie mogę tylko dwóch pakietów zainstalować jeszcze: notepadqq i brackets.
Na Ubuntu 16.04 wam działają?
Niezupełnie, to raczej inny program o podobnych możliwościach do już stosowanych narzędzi. Zbiorem aliasów i nie tylko jest natomiast wajig.
Wywaliłem z łomotem software center z nowego Biedabuntu po tym, jak nie chciało mi znaleźć Javy, Steama i kilku apletów do panelu. Dziękuję bardzo za takie “udogodnienia” 😉
“Niemniej, składnia apt jest na tyle intuicyjna, że można spróbować się przestawić”
Użytkownik pacmana pozdrawia :p
Nie nazwałbym tego innym programem, skoro jedyne co robi to odpalanie już istniejących narzędzi za pomocą krótszych poleceń, do których i tak większość robiła sobie wcześniej aliasy w bashrc…
Masz rację, ale abyśmy się dobrze rozumieli, te narzędzia to pliki nagłówkowe apt-get, apt-cache, a nie te programy. apt musi zostać skompilowany przed jego wykorzystaniem (w debianie, czy ubuntu, oczywiście dostajemy już skompilowaną postać polecenia apt).
ha. nawet jest pasek postępu w aktualizacjach 😀