Weekend z dystrybucją: Salix OS 14.1

Slackware zawsze jawił się jako dystrybucja dla twardzieli. Ale nawet najwięksi twardziele spoglądają niekiedy z zazdrością na użytkowników wygodnie obsługujących swoje systemy operacyjne paroma kliknięciami. Slackware’owi niczego nie brakuje, by też stać się takim wygodnym systemem operacyjnym, jednak żaden z użytkujących go twardzieli nie poczuł potrzeby stworzenia nakładek graficznych i uproszczeń, które czyniły by z tej dystrybucji wygodne narzędzie na miarę XXI wieku, bez potrzeby wkuwania na pamięć specyficznych poleceń, miejsc położenia plików konfiguracyjnych, itp. Tę niefrasobliwość w gospodarowaniu czasem użytkowników naprawia Salix OS, będący Slackwarem dla leniwych.

Geneza

Salix OS to powstała w 2009 roku wariacja w pełni zgodna ze Slackware i jego repozytoriami. Dzięki niemu użytkownicy mają dostęp do rozszerzonej oferty oprogramowania dzięki repozytoriom Salixa, graficznych instalatorów pakietów, automatycznego rozwiązywania zależności i kilku graficznych narzędzi konfiguracyjnych. To wszystko czyni wejście w świat Slackware o wiele prostszym dla osób poszukujących mitycznej przejrzystości systemu (KISS), optymalizacji i jakości działania.

Programy

Salix OS możemy pobrać ze strony projektu w kilku wersjach – różniących się domyślnym środowiskiem graficznym. Mamy zatem wydania posiadające na pokładzie Xfce, Fluxbox, Openbox, KDE, MATE, Ratpoison. Osobiście na potrzeby testu pobrałem Salix OS z MATE 1.8.1.

Salix OS 14.1 to Slackware 14.1, wydany 7 listopada 2013. Zatem, wersje niektórych programów mogą rozczarować, bowiem od tego czasu niewiele było aktualizacji w podstawowych repozytoriach.

  • Kernel: 3.10.17
  • Internet: przeglądarka Firefox (wersja 24!), komunikator Pidgin 2.10, czytnik poczty Claws Mail 3.9.2, Transmission 2.82
  • Biuro: LibreOffice 4.2
  • Dźwięk i wideo: Filmy 3.8.2, Exaile 3.3.2
  • Grafika: GIMP 2.8.6, Viewnior 1.3
  • Panel: Panel MATE 1.8.1
  • Menadżer okien: MATE Marco 1.8.1
  • Menadżer plików: MATE Caja 1.8.1

Domyślny zestaw programów jest dobrany w myśl dewizy “jeden program do konkretnego zadania”. Dlatego w menu nie widzimy 10 odtwarzaczy audio, 5 programów graficznych, itp. Nic nie stoi na przeszkodzie jednak, by je doinstalować.

Rozczarować może nieco świeżość podstawowych pakietów używanych do podstawowych zadań domowych – przeglądarka WWW (świat: wersja 32, tutaj: wersja 24), LibreOffice (świat: 4.3.1, tutaj: 4.2). Ale o dziwo, w repozytorium znajduje się np. Darktable w najnowszej wersji 1.4.2. Jeżeli jednak istnieje jakiś sposób na skorzystanie z najświeższych wersji programów w Salix OS, to nie jest całkiem oczywisty.

Wygląd i obsługa

salixos
Salix OS 14.1 w domyślnej formie

Salix OS nie powala wybitnymi doznaniami artystycznymi w swoim wyglądzie. To dość konserwatywny pulpit, może bez wodotrysków ale w pełni funkcjonalny i konfigurowalny. Choć początek może być trudny, z tekstowym instalatorem w ncurses i partycjonowaniem za pomocą fdisk. Podczas bootowania wita nas graficzne menu… LILO (choć nic nie stoi na przeszkodzie, by wymienić je na GRUBa). Następnie delektujemy się tekstowymi komunikatami co i jak się uruchamia w systemie, by ostatecznie wylądować w zgrabnym menadżerze logowania, który z pulpitem na wspólną cechę – wykorzystanie niebieskiego koloru. Same domyślne motywy GTK (w przypadku Xfce, MATE) może nie oszałamiają, ale i nie straszą. Choć niewątpliwie przywodzą na myśl jakąś przebrzmiałą epokę (głównie za sprawą ikon?). Na szczęście bez trudu w menu odnajdziemy Centrum Sterowania, gdzie w Wyglądzie możemy dokonać odpowiednich zmian (pod pobraniu odpowiednich tematów choćby z gnome-look.org).

tools-gtkclocksetup tools-gtkservicesetupObsługa systemu nie nastręcza większych problemów osobom które wychowały się na tradycyjnym Xfce z jednym panelem, bądź GNOME 2.xx z dwoma panelami, czy też KDE. W zależności jakie środowisko wybierzemy, będzie się w nim pracowało na tyle wygodnie, na ile pozwala dane środowisko – sama dystrybucja niczego tutaj nie udziwnia. Mało tego, autorzy zadbali o uzupełnienie domyślnych narzędzi konfiguracyjnych. I tak SalixOS może pochwalić się nieco bardziej wykraczającymi ponad standardy narzędziami do ustawiania czasu, konfiguracji użytkowników, lokalizacji systemu (język, klawiatura), zarządzania usługami uruchamianymi przez system, instalowania kodeków. tools-gtkkeyboardsetup tools-gtklocalesetup To bardzo ułatwia administrowanie niektórymi aspektami systemu, które to zmiany bez tych narzędzi i w terminalu robiłoby się zdecydowanie mniej intuicyjnie (osobom nieobeznanym ze specyfiką Slackware).

Ale gwoździem dystrybucji są graficzne narzędzia zarządzające pakietami w Slackware. O ile bowiem nakładka gslapt na slapt-get może być w miarę znana i oczywista, o tyle ułatwienia i ukłony pojawiają się w momencie, gdy zechcemy zbudować automatycznie pakiety niedostępne w wersji binarnej w podstawowych repozytoriach. Na potrzeby takiego zajęcia i usprawnienia korzystania z slapt-src powstał kolejny interfejs graficzny, Sourcery. Gdyby i to było mało, to Salix OS dostarcza również narzędzie tekstowe spi, które łączy w sobie instalację pakietów binarnych jak i ich budowanie z użyciem slapt-src.

sourcery
Sourcery

Wydajność

Tutaj nie ma zaskoczenia. Jak przystało na stosunkowo minimalistyczną dystrybucję, budowaną z myślą upraszczania rzeczy oczywistych, Salix OX działa i zachowuje się bez zarzutów. Start systemu do pełnego pulpitu zajmuje około 25 sekund, a w wersji MATE (64bit) po starcie mamy zajęte około 200 MB pamięci RAM. To zupełnie przyzwoity wynik i pozwalający przypuszczać, że dystrybucja będzie się dobrze sprawowała na słabszych maszynach.

Sama responsywność i reakcja systemu na nasze działania jest bez zarzutu. Wszystko funkcjonuje sprawnie i zgodnie z oczekiwaniami.

Mowa końcowa

Salix OS to doskonała propozycja dla osób skłaniających się ku filozofii Slackware. Dzięki autorskim rozwiązaniom te skłonności można tylko pogłębić, gdyż uproszczenia w zarządzaniu oprogramowaniem i niuansami systemu są bardzo na miejscu w XXI wieku. Oczywiście jeżeli ktoś nie czuje potrzeby pościgu za najnowszymi wersjami programów. Odwieczny kompromis pomiędzy totalną uniwersalnością kosztem zasobów, a nieco bardziej sterylnym systemem, lecz skrojonym na miarę nawet słabszych maszyn. Wybór należy do użytkownika – który jednak musi być z gatunku użytkowników, który jest świadom co i dlaczego chce wybrać.

Maszyna testowa:
CPU: Intel Core i7 Q 720 1.60GHz
GPU: Mobility Radeon HD 4670
Pamięć: 4GB
HDD: 500GB, 7200rpm, udma6
WiFi: Broadcom BCM43224 802.11a/b/g/n

2 komentarze

  1. Sprawa najważniejsza – Salix OS tak jak Slackware ma być dystrybucją stabilną, dlatego programy są w starszych ale sprawdzonych wersjach. Firefox świat: wersja 24.8 ESR lub 31.1 ESR, tutaj: wersja 24.8 ESR, LibreOffice (świat: 4.3.1, tutaj: 4.2.5 czyli najstabilniejsza i najnowsza wersja poprzedniej edycji), flash-plugin (świat linuksa: flash-plugin-11.2.202.406 – wydanie aktualizacji 9.09.2014, tutaj: flash-plugin-11.2.202.406 – wydanie aktualizacji 10.09.2014). Według mnie to całkiem nieźle jak na stabilną dystrybucję.
    Dla niektórych “killer feature” tego distro to niezależność od systemd 😉

  2. Potwierdzam, używam salix xfce. Distro lekkie i stabilne do bólu. Mamy jeszcze stary lapek, który odżył po wyrzuceniu windows visty. Polecam również 🙂

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Post comment

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.